Po przegranej przez Niemcy wojnie sytuacja uległa zmianie. Wprawdzie front do Marienwerder nie dotarł i cała infrastruktura energetyczna była nienaruszona to jednak decyzje, które zostały zawarte w "Dyktacie" (Traktacie) Wersalskim były katastrofalne dla zakładu Ueberlandzentrale Westpreussen G.m.b.h. Przez połowę dopiero, co założonego obszaru zasilania na zachód od Wisły wraz z elektrownią wodną i z turbinami parowymi (Stockmühle) przebiegał tzw. korytarz Polski. W związku z tym odpowiedzialny za dostarczanie energii elektrycznej dla Marienwerder zakład Stockmühle był dla miasta stracony. Szybka modernizacja znajdujących się po wschodniej stronie Wisły pozostałej części Westpreussen (Prus Zachodnich) spotykała się z dużymi problemami. Firma Bergmann - Elektrizitätswerke A.G. Berlin postanowiła dokonać podziału przedsiębiorstwa z siedzibą w Danzig (Gdańsk) i Marienwerder (Kwidzyn). Nowo utworzone przedsiębiorstwo w Naszym mieście, którego nazwa brzmiała Westpreussisches Ueberlandwerk G.M.B.H. Marienwerder Wpr. (Zachodnio- Pruskie Okręgowe Przedsiębiorstwo Energetyczne spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Marienwerder Prusy Zachodnie), zostało odpowiedzialne za obsługę Kreis Marienwerder i Kreis Stuhm (powiat kwidzyński i sztumski). Z czasem do nowej spółki należała rozbudowa infrastruktury i zapewnienie energii elektrycznej dla pozostałej w Niemczech części Prus Zachodnich - Regierungsbezirk Westpreussen.
Wszystkie próby założenia jednej, centralnej elektrowni parowej nad Sorgensee (jezioro Dzierzgoń) koło Riesenburg (Prabuty), zakończyły się niepowodzeniem. Każdy okręg chciał w miarę możliwości zachować swoją niezależność, żeby tylko nie powtórzyła się sytuacja jak w 1920 roku (utrata głównej elektrowni Stockmühle). Dlatego też istniejący mały generator elektryczny nad rzeką Liebe (Liwa) w Marienwerder został zastąpiony w latach 1922/23 przez nowoczesną elektrownie z turbinami parowymi o mocy 2500 KVA. Większość maszyn i urządzeń było firmy Bergmann...
W skład kierownictwa nowej spółki
w 1921 roku wchodzili:
- dyrektor inżynier Erwin Masuch
- główny technik inżynier Bruno Fenske
- inspektor operacyjny, kierownik Ernst Seifert
- sekretariat, kierownik Fritz Russ
- dział kontroli i akceptacji, kierownik Fritz Schulze
- księgowość i kasa, kierownik Otto Kaiser
- elektrownia Marienwerder, inspektor operacyjny Alfred Gohle
- oddział zakładu w Stuhm (Sztum),
inżynier operacyjny B. Klapkowski
W tym samym czasie w skład rady nadzorczej wchodziły następujące osoby:
- przewodniczący Sigmund Bergmann (dyrektor naczelny, Berlin)
- Wilhelm Steinert (dyrektor, Berlin)
- P. Berthold (dyrektor, Berlin)
Porównując skład kierownictwa z 1917 roku, można zauważyć, że uległ zmianie. Z pierwotnego zespołu zostały tylko dwie osoby: dyrektor inż. Erwin Masuch oraz inż. Bruno Fenske. Natomiast w składzie rady nadzorczej pojawiły się trzy nowe "twarze" (jedna z Berlina i dwie z Marienwerder). Patrząc na pochodzenie większości członków rady nadzorczej można wywnioskować, że przez cały czas spółka energetyczna w Marienwerder była pod ścisłą kontrolą Bergmann - Elektrizitätswerke A.G. Berlin.- P. Berthold (dyrektor, Berlin)
- Jack Hissink (dyrektor, Berlin),
- M. Hülsenbeck (dyrektor, Berlin)
- Dr K.Riehl (dyrektor, Berlin)
- Dr von Anwers (starosta sztumski)
- Fritz Gördeler (burmistrz Marienwerder)
- Otto Schwemann (radny Rejencji, zarządca urzędu Starostwa...)
- Dr von Anwers (starosta sztumski)
- Fritz Gördeler (burmistrz Marienwerder)
- Otto Schwemann (radny Rejencji, zarządca urzędu Starostwa...)
Wszystkie próby założenia jednej, centralnej elektrowni parowej nad Sorgensee (jezioro Dzierzgoń) koło Riesenburg (Prabuty), zakończyły się niepowodzeniem. Każdy okręg chciał w miarę możliwości zachować swoją niezależność, żeby tylko nie powtórzyła się sytuacja jak w 1920 roku (utrata głównej elektrowni Stockmühle). Dlatego też istniejący mały generator elektryczny nad rzeką Liebe (Liwa) w Marienwerder został zastąpiony w latach 1922/23 przez nowoczesną elektrownie z turbinami parowymi o mocy 2500 KVA. Większość maszyn i urządzeń było firmy Bergmann...
Nowa elektrownia
Na przełomie 1926/27 roku nastąpiła zmiana nazwy ulicy
Na przełomie 1926/27 roku nastąpiła zmiana nazwy ulicy
z Wallstrasse na Mewer Strasse (obecnie ul. Wiślana).
Tuż za elektrownią widać rozbudowaną oczyszczalnie ścieków.
Tuż za elektrownią widać rozbudowaną oczyszczalnie ścieków.
Widok od strony południowo - zachodniej
1926 rok
Nad monumentalną ceglaną budowlą
dominował komin kotłowni
dominował komin kotłowni
źródło: zbiory własne
Widok od strony miasta
1931 rok
Panorama miasta.
Można dostrzec budynek elektrowni.
Można dostrzec budynek elektrowni.
źródło: Stadtarchiv Celle
Budynek elektrowni jest przykładem XX wiecznej architektury przemysłowej (industrialnej). Cechowała ją funkcjonalność, prostota i oszczędność.
źródło: "Bildband Stadt und Kreis Marienwerder Wpr."
Na pamiątkę tego, że miasto Marienwerder w tych ciężkich latach po "Dyktacie" (Traktacie) Wersalskim w oparciu o własne siły nie poddało się, umieszczono na budynku Elektrowni pamiątkową tablice o treści:
Pobudowano w czasie potrzeby, hańby i sromoty dla dobrodziejstwa (błogosławieństwa) naszej Pruskiej Ziemi
Mimo ciężkiej sytuacji po wojnie oraz inflacji zaopatrywano powoli w mozolnej pracy niemieckie obszary położone po prawej stronie Wisły w linie energetyczne i udostępniano elektryczność. Od 1922 roku podjęto się całkowitego zabezpieczenia miasta Marienwerder i okolic w energie elektryczną.
Na poniższej fotografii z 1923 roku widzimy "świeżo" wybudowaną elektrownie oraz słupy, które wchodziły w skład trakcji elektrycznej.
Na pierwszym planie - kąpielisko "Graf Baudissin"
(prawdopodobnie jest to oficjalne otwarcie)
Pismo na druku firmowym skierowane do właściciela gospody w Postolinie
Stafana Kasubowskiego.
Stafana Kasubowskiego.
Podane są godziny pracy punktów obsługi:
wrzesień/kwiecień 8-12 i 2-6 godz.
maj/sierpień 7.30-12 i 1.30-5.30 godz.
1924 rok
Koperta firmowa z 1925 roku
c.d.n.
